Laatste Nieuws:
His Mentor 2010

Campagnes:
Indonesië 2007
Singapore 2006
  Singapore verslag
  Singapore weblogs
Austalië 2006
Botswana 2005
Korea 2005
Kaapstad 2004
Oostenrijk 2004

Pastor Chris 2005

The Remnant:
Onderzoek 2004
Ouweneel 2004
Charisma 2004
Ingezondens
Prinses 2003
Promise 2003
Zondaars 2003
Het begin 2001

Dove Ministries:
Bill Subritzky
Dagñea Teshome
Dr. Ogunwemimo
Prof. Ouweneel

Meer links

The Observer:
Jaco vd Westhuyzen

Dossiers.tk
Vergadering.nu

T.B. Joshua bezoekersgetuigenissen

http://observer.guardian.co.uk/osm/story/0,6903,1140742,00.html  
Xan Rice
Sunday February 8, 2004
The Observer

Triomf en wanhoop
Jaco van der Westhuyzen

Toen ernstig letsel zijn rugbycarriere dreigde te beëindigen wendde de sterke Afrikaan Jaco van der Westhuyzen zich tot de enige man die hem kon redden: een Nigeriaanse geloofsgenezer.

Zeker, ik geloof in wonderen. Ik heb ze gezien met mijn eigen ogen. Vanaf jonge leeftijd was ik zeer religieus. Mijn beide ouders waren Dutch Reformed Christians. Maar het was niet eerder dan in 2000 dat genezing op geloof en TB Joshua, de Nigeriaan die ze 'de Profeet' noemden, in mijn leven kwamen. Ik was net doorgebroken in het Springbok team toen ik mijn kniegewrichtsband brak, terwijl ik op een zondag in augustus 2000 speelde tegen Western Province. De dokter gaf bestralingen en zei dat ik die woensdag een operatie moest ondergaan. Ik was werkelijk terneergeslagen omdat ik heel erg graag naar de eindejaars Bok-tour wilde gaan.
Hier moet ik waardering aan mijn vrouw geven. Haar familie zijn charismatische christenen, wat betekent dat zij opstaan in de kerk als ze klappen en zingen. Zij, of eigenlijk haar broer, lieten mij een video zien van de Nigeriaanse geloofsgenezer TB Joshua. Ik zag al de wonderen die hij verrichtte, zoals het genezen van mensen met HIV, het bevrijden van mensen uit hun rolstoel, het genezen van hen die kanker hadden. Mijn vrouw zij tegen mij: 'Je bent aardig religieus. Je geloof is sterk. Ik denk dat je moet gaan.' Ik was sceptisch in het begin en ik was niet zo zeker over de wonderen. Ik lees erover in de Bijbel, maar ik dacht: 'Kan dit waar zijn?' Toch besloot ik niet de operatie te ondergaan maar in plaats daarvan een sprong in het geloof te doen.

Onze groep van de kerk landde in Lagos op een zondag. We reden ongeveer 45 minuten voor we aan een zeer groot kerkterrein aankwamen - 10 mensen op een houten bank. Het was werkelijk fenomenaal om te zien hoe eenvoudig christendom kan zijn terwijl het tegelijkertijd zo krachtig blijft. Bij elke dienst zijn er tussen de 10.000 en 20.000 mensen, hoofdzakelijk arme zwarten. Hun rijkdom is hun geloof. Om vijf uur in de morgen zijn er 3.000 mensen die in rijen buiten de hekken van de kerk staan om de beste plaatsen te krijgen. 

De eerste vijf dagen hadden we gesprekken met de volgelingen en spraken over godsdienst en zijn kracht. Toen, op de zaterdag, kwam 'de Profeet' die zijn boodschap afstak voor de menigte. Zelfs al waren er mensen in de kerk, bang voor zijn krachten, en die hem wilden doden. Het was een echte eye-opener. Maar die twijfelaars konden niet dicht hem komen. Hij zei tegen ons: 'Er is iemand hier die mij wil doden.' Als de man niet naar voren komt, zal de Profeet hem zal identificeren. En de persoon besluit uiteindelijk te belijden wat hij van plan was.

Tegen het eind van de dienst verzamelden zich ongeveer 300 van ons in wat ze de 'healing line' noemen. De Profeet wandelde er langs om de ziektes te identificeren. Toen hij bij mij kwam, zei hij dat ik mijn beenbeugel moest wegdoen. Hij keek naar me en het was alsof hij 'scan-ogen' had, alsof hij onmiddellijk kon zien wat er verkeerd was met mijn knie. Met zijn hand bewegend alsof hij een touw sleepte, leek hij alle vuil en andere dingen die in mijn knie waren eruit te trekken. Toen zei hij tegen mij: 'Sta op en ren.' De beugel was er een paar weken om geweest en rennen zou onmogelijk geweest zijn. Wel, ik vertrouwde op mijn geloof en begon te rennen - en op volle snelheid. Er was geen pijn.

Weer thuis had ik nog een scan, en die toonde dat de gewrichtsband goed was. De dokter kon het niet geloven of verklaren. Het nieuws over wat er gebeurd was begon zich te verspreiden en de vrouw van Ruben Kruger, de voormalige 'Bok and Blue Bulls' flankspeler, nodigde mij uit. Ruben had een hersentumor en zijn vrouw wilde dat ik hem meenam om TB Joshua te ontmoeten. We gingen terug naar Lagos. Ruben's hersentumor werd genezen en hij heeft sindsdien geen symptomen meer gehad.

Al die tijd benadrukte TB Joshua dat hij het niet was die de genezing deed maar de Heilige Geest werkend door hem. En wij hoefden nergens voor te betalen, zelfs niet voor het voedsel. Hij geeft zelfs geld aan mensen om vliegtickets te kopen. Hij deed dat ook bij mij. Een andere Bulls and Bok speler, de jonge stopper Wium Basson, had een terminale kanker ontwikkeld en ging ook om de Profeet te zien. Maar hij stierf spoedig na zijn terugkomst in Zuid-Afrika. Weet je, de eerste keer dat ik ging om TB Joshua te zien was het voor een snelle fix, om de Bok tour te kunnen maken. Misschien voelde Wium dat hetzelfde. Ik weet zeker dat hij de Heer niet kende, wat hij wel zou moeten in die tijd. Als je geloof niet goed is zal de Heer aan TB Joshua zeggen je niet te genezen. Maar Wium maakte vrede met God in Nigeria en dat was voor mij een wonder. In het gaan zien van de Profeet bewaarde hij waarschijnlijk zichzelf om ergens anders heen te gaan toen hij moest sterven. Gelukkig is religie in Zuid-Afrika belangrijk; wij bidden vaak voor wedstrijden. De meeste van mijn teammaten waren niet zo sceptisch over mijn geloofsgenezing. Enkele van de jongens gaven me wel eens een steek, plaagden me, maar echt, dat maakte me niet uit. Ik wist eerlijk wat er daarginds met mij gebeurd was. 

Weer thuis denk ik dat hier in Engeland eveneens religie te gecommercialiseerd kan worden. Vaak is het niet iets waar je echt in gelooft; Het is slechts iets wat er is, wat je doet om te maken dat je je goed voelt. Ik denk dat het goed zou zijn als het geloof een grotere rol in rugby zou spelen, omdat daar het idee is dat spelers slechts harde kerels zonder gevoelens zijn.

Was het vreemd voor een blanke Afrikaan om hulp te zoeken bij een zwarte Nigeriaanse geloofsgenezer? Ik denk dat de oudere generatie, zoals mijn grootouders, het heel moeilijk te doorgronden zouden hebben gevonden. Maar voor mij is een persoon een persoon en iedereen heeft een ziel. Of je zwart bent, wit, bruin of geel, we zijn allen evenzeer te respecteren. Ik heb nooit aan TB Joshua gedacht als een minder persoon dan ik. In feite was ik jaloers op hem omdat hij zo'n diepe betekenisvolle relatie met God heeft.

Nu zou ik graag teruggaan naar Nigeria om mijn geestelijke batterijen weer opgeladen te krijgen. Gedurende de weken dat we daar waren kon je de tegenwoordigheid van de Heer voelen, de hele tijd, zelfs als we sliepen. Elke keer als ik bij rugby of in mijn leven een bal verkeerd raak, denk ik terug en herinner mij hoe het was. Het belangrijkste wat ik geleerd heb is dat dit leven een algemene repetitie is voor wat er gaat komen.

De levensfeiten

Jaco Nicolaas Boshoff van der Westhuyzen werd geboren in Nelspruit op 6 april 1978. Een wonder jongen, hij maakte zijn Super 12 debuut; als 'fly-half' bij de 'Natal Sharks' in 1997, op de leeftijd van 19, en hij won een internationale verkiezing tegen Nieuw Zeeland drie jaar later. Hij heeft sindsdien acht keer het Bok shirt gedragen en speelde als full-back tegen Engeland en de All Blacks in de 2003 World Cup. Vorig jaar in de South African Super 12 speler van het seizoen vergezelde hij de Leicester Tigers op hun 2003-04 campagne.

www.dossiers.tk